فرزکاری، رایج ترین شکل ماشینکاری است. یک فرآیند حذف مواد، که می تواند با برش دادن بخش های اضافی، ویژگی های مختلفی را روی یک قطعه کار ایجاد کند. فرآیند فرزکاری به دستگاه فرز، قطعه کار، فیکسچر و برش نیاز دارد. قطعه کار شکلی خام از ماده است که به فیکسچر محکم می شود و فیکسچر به سکویی در داخل دستگاه فرز متصل می شود. کاتر نوعی ابزار برش با دندانه های تیز است که در دستگاه فرز محکم شده و با سرعت زیاد می چرخد. با براده برداری به شکل چرخان از داخل قطعه کار، مواد به صورت تراشه های کوچک بریده می شود تا شکل دلخواه ایجاد شود.
فرز به طور معمول برای تولید قطعاتی استفاده می شود که از نظر محوری متقارن نباشند و دارای ویژگی های بسیاری مانند سوراخ، شکاف و حتی خطوط سطحی سه بعدی باشند. قطعاتی که به طور کامل از طریق فرز ساخته می شوند اغلب شامل اجزایی هستند که در مقادیر محدود، شاید برای نمونه های اولیه بست ها یا براکت های سفارشی استفاده می شوند. یکی دیگر از کاربردهای فرز ساخت ابزار برای فرایندهای دیگر است. به عنوان مثال ، قالب های سه بعدی به طور معمول به روش فرزکاری تولید می شوند. همچنین از فرز به عنوان فرآیند ثانویه برای افزودن یا تصحیح ویژگی های قطعاتی که با استفاده از فرآیند دیگری تولید شده اند، استفاده می شود. با توجه به قدرت بالا و پرداخت سطح که فرز می تواند ارائه دهد، برای افزودن ویژگی های دقیق به قطعه ای که فرم اصلی آن قبلاً شکل گرفته، ایده آل است.
معرفی مدل های مخالف الماسه های فرزکاری
